Hilde
Haar verhaal begon met darmveranderingen, waarvan aanvankelijk werd gedacht dat ze verband hielden met een COVID-vaccin. Later bleek het echter eierstokkanker te zijn.
Ik heb UGGS gekocht. Dit zijn echt 'de schoenen' voor mensen die chemo krijgen. (lacht) Ze kosten een fortuin, maar ze zijn het echt waard!
Hilde’s traject begon met darmveranderingen, waarvan aanvankelijk werd gedacht dat ze verband hielden met een COVID-vaccin. Later dachten de artsen dat het darmkanker was. Maar er werd toch eierstokkanker bij haar geconstateerd, met bijhoordende behandelingen zoals chemotherapie. Levermetastasen compliceerden haar situatie. Nadat Hilde zich had aangepast aan de uitdagingen van chemo, stapte Hilde over op immunotherapie, op zoek naar een balans tussen behandelingen en kwaliteit van leven. Tijdens dit interview is Hilde weer overgeschakeld op chemo.
Hoe kwam je erachter dat je kanker had?
Ik merkte dat ik vaker naar het toilet moest en merkte dat mijn stoelgang veranderde. Ik dacht dat het door het COVID-vaccin kwam. Toen we een tijdje later op skivakantie gingen, had ik veel pijn bij het neerzitten. Eens thuis ging ik naar de radioloog, hij zag iets op het scherm en vertelde me dat ‘het endometriose’ was. Maar omdat ik verpleegster van opleiding ben, zag ik vrijwel meteen dat het kanker was. Dus ging ik naar Leuven voor een second opinion. Na veel onderzoeken en een laparoscopie kwamen ze tot de conclusie dat het inderdaad kanker was. Achteraf vertelde de dokter me dat ‘als hij alleen mijn scan had gezien, hij me nooit zou hebben geloofd. En dat ik me dingen verbeeldde.’
Ik had veel open wonden van mijn eerste chemokuren. Ik herinner me dat we naar Rotterdam gingen voor een weekend en de huid op mijn hielen barstte open. Het was echt moeilijk om schoenen te dragen, dus kocht ik UGGS. Dit zijn echt ‘de schoenen’ voor mensen die chemo krijgen. (lacht) Ze kosten een fortuin, maar ze zijn het waard! Ik heb die schoenen een hele winter gedragen.
Je mag af en toe heel verdrietig zijn en goed huilen. Maar dan moet je zeggen: 'en nu gaan we verder!'
Heb je je ooit afgevraagd ‘waarom ik?
Nee, het is gewoon brute pech.
Maar ik vroeg me af: ‘Hoe is dit gebeurd? Ik ben de gezondste persoon op aarde.
Ik had endometriose en daar waar ik littekenweefsel had, zat mijn tumor. Blijkbaar kan het na de menopauze veranderen in kwaadaardig weefsel. En je geeft het door van moeder op dochter. Dus alle meisjes met endometriose, laat je opvolgen door een arts.
Hoe leef jij je leven op dit moment?
Gulzig! Ik neem wat ik kan. Ikzit hier nu aan zee, maar ik had koorts, dus ik heb wat paracetamol genomen. Ik heb mijn boek. Misschien, als ik me later beter voel, maak ik een wandeling naar de zee. Niets hoeft, we nemen het dag voor dag. We plannen geen dingen meer voor de volgende week, dat hebben we geleerd.
Wat betekent kanker voor jou?
Het is moeilijk uit te leggen… Het is als yin en yang, positief en negatief, het goede en het slechte.
Het ergste overkomt je, maar het beste komt in mensen naar boven?
Ja. Sinds mijn kankerdiagnose is de band met mijn kinderen… ongelooflijk. We zijn zo’n warm nest, samen met mijn man. En ik heb zo’n leuke vriendengroep. Die eerst groter was, maar nu kleiner is geworden, wat normaal is… Het leven gaat door voor mensen.
Je wereld wordt zo klein en bestaat alleen nog maar uit ziekenhuizen en zieke mensen. Ik kan veel van de wereld niet meer zien: Ik ga niet naar mijn werk, ik kan niet naar de bioscoop, … Dus ja, de wereld en de dingen om over te praten worden beperkt. Natuurlijk komen mijn kinderen vaak op bezoek en praten ze veel, wat altijd leuk is. Maar ik zou graag een keer uitgaan. Nu we aan de kust zijn, is dat al het maximum, wat volgens mij al ‘een stap’ is. Je neemt alleen nog maar kleine stapjes.
Maar het is niet allemaal kommer en kwel, dat is denk ik de belangrijkste boodschap. Je mag af en toe heel verdrietig zijn en goed huilen. Maar dan moet je zeggen: ‘en nu gaan we verder!
Ik ben nog niet dood. Ik ben nog steeds hier.’ Ik zeg dit ook tegen mijn man als hij verdrietig is: ‘Ronny, ik ben er nog, ik ben niet dood. Je kunt nog steeds met me praten, je kunt me nog steeds vasthouden, dat hebben we nog steeds.
Het leven van dag tot dag is een verrijking, ik denk dat dat voor veel mensen vaak een oplossing zou zijn.
Wat maakt vandaag tot een goede dag?
Vandaag is een goede dag… Omdat ik aan zee ben, de boten kan zien binnenkomen, mijn boek kan lezen en mijn latte kan drinken, want die is heerlijk. En ik kijk uit naar mijn stuk taart van de bakker straks. Want over twee uur mag ik het eindelijk opeten. Ik eet graag, ik proef graag. Zulke kleine dingen maken een goede dag voor mij.
Het leukste wat ik de afgelopen maanden heb gedaan, was jouw fotoshoot. Echt, daar heb ik zo van genoten. En die fotograaf, ze stuurt me zelfs nog af en toe een berichtje. En zulke mooie foto’s.
Wat wil je tegen de wereld zeggen?
Vanaf het moment dat je kanker hebt, komt de angst. Dan heb je een angst die je vergezelt aan een touwtje met een ballon. Soms wordt het groter, soms wordt het kleiner. Daar moet je mee leren leven. Dat vind ik een moeilijke. Dat kan soms erg overweldigend zijn… Als het kleiner wordt, kan ik het wegduwen. En van dag tot dag leven helpt, proberen het een beetje onder controle te houden.
Kanker is niet ‘alleen maar slecht’, het brengt ook positieve dingen met zich mee. Het leven van dag tot dag is een verrijking, ik denk dat dat voor veel mensen vaak een oplossing zou zijn.
MELD JE AAN VOOR ONZE MAILINGLIJST EN BLIJF OP DE HOOGTE
Schrijf je in om de laatste info over ons merk te ontvangen
