Hilde

Hilde’s traject begon met darmveranderingen, waarvan aanvankelijk werd gedacht dat ze verband hielden met een COVID-vaccin. Later dachten de artsen dat het darmkanker was. Maar er werd toch eierstokkanker bij haar geconstateerd, met bijhoordende behandelingen zoals chemotherapie. Levermetastasen compliceerden haar situatie. Nadat Hilde zich had aangepast aan de uitdagingen van chemo, stapte Hilde over op immunotherapie, op zoek naar een balans tussen behandelingen en kwaliteit van leven. Tijdens dit interview is Hilde weer overgeschakeld op chemo.

Hoe kwam je erachter dat je kanker had?
Ik merkte dat ik vaker naar het toilet moest en merkte dat mijn stoelgang veranderde. Ik dacht dat het door het COVID-vaccin kwam. Toen we een tijdje later op skivakantie gingen, had ik veel pijn bij het neerzitten. Eens thuis ging ik naar de radioloog, hij zag iets op het scherm en vertelde me dat ‘het endometriose’ was. Maar omdat ik verpleegster van opleiding ben, zag ik vrijwel meteen dat het kanker was. Dus ging ik naar Leuven voor een second opinion. Na veel onderzoeken en een laparoscopie kwamen ze tot de conclusie dat het inderdaad kanker was. Achteraf vertelde de dokter me dat ‘als hij alleen mijn scan had gezien, hij me nooit zou hebben geloofd. En dat ik me dingen verbeeldde.’

Ik had veel open wonden van mijn eerste chemokuren. Ik herinner me dat we naar Rotterdam gingen voor een weekend en de huid op mijn hielen barstte open. Het was echt moeilijk om schoenen te dragen, dus kocht ik UGGS. Dit zijn echt ‘de schoenen’ voor mensen die chemo krijgen. (lacht) Ze kosten een fortuin, maar ze zijn het waard! Ik heb die schoenen een hele winter gedragen.